Στη Βόρεια Ελλάδα, οι εκλογικές προτιμήσεις δείχνουν μια διαφορετική κατεύθυνση, αποδεικνύοντας την ύπαρξη δύο ξεχωριστών κόσμων με το ίδιο όνομα. Ειδικότερα, η περιφέρεια εκφράζει μια πιο φοβική στάση απέναντι στις αλλαγές και έχει μια προτίμηση στα αναχρονιστικά κλισέ, επιλέγοντας τους υποψηφίους που της φαίνονται πιο οικείοι και σίγουροι, όπως ο Ανδρουλάκης και ο Δούκας. Αντιθέτως, το κέντρο, όπου ζει σχεδόν το μισό πληθυσμό της χώρας, επιλέγει πολιτικά πρόσωπα όπως ο Παύλος Γερουλάνος και η Αννα Διαμαντοπούλου, που διαφοροποιούνται από την παραδοσιακή επιλογή.

Η περιφέρεια, ως πιο κλειστή κοινωνία, μπορεί να μην αντιλαμβάνεται τον Γερουλάνο ως δικό της άνθρωπο, αλλά ως ξένο στοιχείο, κομμάτι ενός άλλου κόσμου. Η Διαμαντοπούλου, στην αντίθετη πλευρά, θεωρείται εκπρόσωπος μιας ελίτ που φαίνεται να βρίσκεται μακριά από τις ανησυχίες του λαού. Στον αντίποδα, ο Ανδρουλάκης μοιάζει πιο προσβάσιμος και φιλικός προς τον μέσο πολίτη, και ο Δούκας λειτουργεί ως καταφύγιο για τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η πολιτισμική διαφορά αποτυπώνεται και στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Η χαμηλή επίδοση του κόμματος στην Αττική συνδέεται με την αδυναμία του να εκφράσει τις απαιτήσεις και τα ενδιαφέροντα του εκλογικού ακροατηρίου του κέντρου. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να ανήκει σε μια άλλη εποχή και δεν καταφέρνει να συντονιστεί με τις προσδοκίες της σύγχρονης κοινωνίας. Ως αποτέλεσμα, το κόμμα παλεύει να βρει την ταυτότητά του και να αποκτήσει πολιτική απήχηση, αδυνατώντας να υιοθετήσει τις καινοτόμες ιδέες που του προσφέρει το κέντρο.

Το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι η Αττική, και οι τελευταίες εκλογές ενδέχεται να το επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο. Πηγή: tanea.gr