Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια περίοδο βαθειάς ήττας, ενώ η εκλογική συμμετοχή 300.000 ανθρώπων για την ανάδειξη του νέου αρχηγού του φαντάζει σχεδόν θρίαμβος. Για κάποιον που έχει έστω και τη στοιχειώδη αντίληψη της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ, αυτό προκαλεί είτε γέλιο είτε κλάμα, ανάλογα με τις απόψεις του. Οι υποψήφιοι αρχηγοί φαίνεται να έχουν συμφωνήσει σε μια μοναδική βεβαιότητα: η εκλογή δεν αφορά μόνο τον επόμενο αρχηγό αλλά και τον πιθανό επόμενο πρωθυπουργό. Ωστόσο, αυτή η σύλληψη δεν είναι κοινώς αποδεκτή, ούτε καν από τους ίδιους.
Ο Ανδρουλάκης, ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι προϊόν του κομματικού σωλήνα και εκπροσωπεί πιστά το παλαιό ΠΑΣΟΚ και τη δεκαετία του ’80. Η προσπάθειά του για επιστροφή στις ρίζες, αν και αποδείχθηκε πειστική για την εκλογή του στον προεδρικό θώκο, δεν είχε αντίκρισμα στην ευρύτερη πολιτική σκηνή. Εκτός των ορίων του κόμματος, ο Ανδρουλάκης δεν κατάφερε να προσεγγίσει τους παλιούς υποστηρικτές που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που καταδεικνύει ότι οι προσδοκίες του και η πολιτική του ρητορική είναι παρωχημένες.
Οι τελευταίες εκλογές έφεραν στην πολιτική σκηνή και τον Δούκα, νέο υποψήφιο και μέχρι πρότινος άγνωστο στην κοινή γνώμη. Παρά τα επιστημονικά του προσόντα, το πολιτικό του στίγμα παραμένει αόριστο. Ξαφνικά, κατάφερε να κερδίσει έδαφος απέναντι σε έναν εν ενεργεία δήμαρχο, γεγονός που επιβεβαιώνει τη μεταβατική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ. Η Αθήνα, όμως, του γύρισε την πλάτη στις κομματικές εκλογές.
Είναι ξεκάθαρο ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Αν θέλει να διατηρήσει κάποια ελπίδα για το μέλλον, πρέπει να πάρει καθαρές αποφάσεις. Επιπλέον, η αυριανή νίκη προϋποθέτει τη στήριξη και εμπιστοσύνη των προηγούμενων ηττημένων, φέρνοντας στο προσκήνιο την ανάγκη ανανέωσης και επανασύνδεσης με τους πολίτες.
Σε όλη αυτή τη διαδικασία, ο Ανδρουλάκης δείχνει να μην έχει αναγνωρίσει τη σημασία της δημοκρατικής λογοδοσίας. Στην υπόθεση παρακολουθήσεων, η επιλογή του να μην ενημερωθεί προσωπικά από την κυβέρνηση φαίνεται να έχει αφήσει τον ελληνικό λαό στο σκοτάδι, με συνέπεια να συμβάλλει στη συγκάλυψη της αλήθειας. Αυτή η συμπεριφορά εγείρει σοβαρά ερωτήματα για το ρόλο του σε μια δημοκρατική κοινωνία και την ευθύνη του απέναντι στους πολίτες.
Πηγή: tanea.gr
