Ο όρος pasokification παρατηρείται συχνά στην πολιτική ζωή, όχι μόνο στο πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ αλλά και ευρύτερα. Είναι ουσιαστικά το φαινόμενο της έντονης εκλογικής και πολιτικής συρρίκνωσης ενός σημαντικού κόμματος, όπως καταγράφεται στην ελληνική πολιτική ιστορία. Από την εμπειρία του ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια των μνημονίων, μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις καταστάσεις που οδήγησαν σε αυτή την πτώση.
Η εμβληματική στιγμή της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ συνέβη στο Καστελλόριζο, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την ανάγκη υπαγωγής της χώρας στο ΔΝΤ, γεγονός που σήμανε το τέλος μίας ηγεμονικής περιόδου σχεδόν τριών δεκαετιών. Η Νέα Δημοκρατία, αν και υπήρξε πιο ανθεκτική, δεν ξέφυγε από τη δική της pasokification κατά την περίοδο της ηγεσίας του Αντώνη Σαμαρά.
Ωστόσο, το φαινόμενο pasokification δεν φαίνεται να έχει συμπληρώσει τη διαδρομή του, καθώς η πρόσφατη εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ να εκλέξει νέο αρχηγό μπορεί να αποτελέσει σημείο επαναφοράς για το κόμμα. Αντίθετα, άλλες πολιτικές δυνάμεις έχουν βιώσει την οριστική τους κατάρρευση χωρίς δυνατότητα ανάκαμψης.
Η Ένωση Κέντρου, για παράδειγμα, γνώρισε την δική της πτώση, αρχικά ως κυβερνώσα δύναμη κατά τις εκλογές του 1963 και 1964, μέχρι να υποστεί τη μεγάλη κρίση της τριπλής Αποστασίας και των Ιουλιανών του 1965. Παρά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που παρέσυρε το κόμμα στον γύψο, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κατάφερε τελικά να επωφεληθεί από αυτήν την αφήγηση.
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αναμετράται με το δικό του pasokification, που μπορεί να είναι πιο αντίστροφο σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και χωρίς διδαχές από το πλούσιο ιστορικό παρελθόν της χώρας.
Πηγή: tanea.gr
