Το ντοκιμαντέρ «Bombing Brighton: The Plot to Kill Thatcher» επικεντρώνεται στην προσωπικότητα και την πολιτική κληρονομιά της Μάργκαρετ Θάτσερ, καθώς και στη σχετική αποτυχία της να κατανοήσει τις πηγές των συγκρούσεων που την περιέβαλαν. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Patrick Magee, ο οποίος το 1984 εγκατέστησε έναν εκρηκτικό μηχανισμό στο ξενοδοχείο Grand, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του Συντηρητικού κόμματος, με αποτέλεσμα τον θάνατο πέντε ανθρώπων. Παρά την επιθυμία για ανακριτικά ερωτήματα σχετικά με τη διαδικασία και τα κίνητρα της πράξης του, ο Magee επιλέγει να μην αποκαλύψει επιχειρησιακές λεπτομέρειες, αναφέροντας ότι «δεν θα μιλήσει καθόλου για οποιαδήποτε επιχειρησιακή λεπτομέρεια».
Η ταινία του Guy King εμβαθύνει σε πιο περιπλοκα ζητήματα, όπως η αντίληψή μας για τη βία στις ασύμμετρες συγκρούσεις. Παρά την σαγηνευτική προσωπικότητα του Magee, η ταινία παρουσιάζει τον στόχο του, τη Θάτσερ, περισσότερο από τον δράστη. Με ένα εκπληκτικό μοντάζ, γυρίζει πίσω στο 1972, όταν η Ματωμένη Κυριακή στο Ντέρρυ άλλαξε την τροχιά πολλών εθνικιστών, περιλαμβανομένου του Magee. Θυμάται τις βιαιότητες που υπέστη από τον βρετανικό στρατό, και η ριζοσπαστικοποίησή του τον οδήγησε στον Προσωρινό IRA, όπου εξελίχθηκε σε έναν έμπιστο κατασκευαστή βομβών.
Ο πρώην πρόεδρος του Συντηρητικού κόμματος Τζον Γκάμερ προβάλλει την άποψη ότι οι μη κρατικοί φορείς που επιλέγουν τη βία είναι έξω από κάθε διαπραγμάτευση. Η Θάτσερ, κερδίζοντας τις εκλογές του 1979, αναλάμβανε μία σκληρή позиτική απέναντι στις τρομοκρατικές επιθέσεις, προσδιορίζοντας τις πολιτικές της τη στιγμή που η χώρα ήταν σε αναταραχή. Η ταινία επικεντρώνεται επίσης στην απεργία πείνας το 1981, με την οποία η Θάτσερ δεν έδειξε επιείκεια, με αποτέλεσμα τον θάνατο κρατουμένων, γεγονός που ενέτεινε τη βιαιότητα της σύγκρουσης.
Το ντοκιμαντέρ ενσωματώνει τη μαρτυρία του Γκάμερ και της συζύγου του, Παναγιώτας, που προσφέρουν συγκινητικές μνήμες από τη δύσκολη εκείνη στιγμή. Η Θάτσερ, σε μια συνέντευξή της λίγες ώρες μετά την έκρηξη, φάνηκε σε κατάσταση σοκ, εξιστορώντας την τραγικότητα των γεγονότων και επιβεβαίωσε την ισχυρή της δέσμευση στη δημοκρατία και την αντίσταση στη βία. Η σταθερότητά της προκαλεί ερωτήματα: Η σκληρή της στάση ανάγκασε τελικά τον IRA να αναθεωρήσει τις επιλογές του ή η απομάκρυνση της από την εξουσία το 1990 συνέβαλε στη διαδικασία του ειρηνικού διαλόγου;
Ένα συγκλονιστικό στοιχείο της ταινίας είναι η συνάντηση της Jo Berry με τον Magee, μετά την αποφυλάκισή του το 1999. Η διάλογός τους καταγράφεται ως μια λεπτή αλληλεπίδραση θλίψης και ενσυναίσθησης, αποκαλύπτοντας τη σύνθετη φύση των ανθρώπινων συναισθημάτων πίσω από τις πολιτικές συγκρούσεις. Ο Γκάμερ αναλύει την αδυναμία της Θάτσερ να κατανοήσει τα αιτήματα των απεργών, προσδιορίζοντας την ανάγκη για επικοινωνία και κατανόηση σε τέτοιες καταστάσεις.
Πηγή: tanea.gr
