Έκανα την καρδιά μου πέτρα και τόλμησα να παρακολουθήσω έναν λόγο του κυρίου Δούκα στο λάπτοπ. Αλαλα τα χείλη των ασεβών (εκ του Μεγαλυναρίου της Παναγίας, ήχος τρίτος). Μια αίσθηση κομπασμού και αερολογίας πλημμύρισε τον αέρα, χωρίς καμία ουσία. Δεν υπήρχε ούτε μία καινούργια ιδέα ή πρόταση που να μην την έχω ακούσει χίλιες φορές. Η φωνή του φαινόταν να απευθύνεται σε ένα ανύπαρκτο ακροατήριο, σχεδόν κενή από νόημα. Η σκηνική του παρουσία, επηρεασμένη από τον κύριο Κασσελάκη, μου φάνηκε ατυχής, με μια κίνηση που έμοιαζε περισσότερο με περιφερόμενη παράσταση παρά με σοβαρό πολιτικό λόγο.

Το κοινό, πάντως, φαινόταν να βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με τον ομιλητή. Ξεκινούσε ένα σύνθημα με ενθουσιασμό, αλλά στο δεύτερο στίχο το νόημα, που ήταν άλλωστε ανύπαρκτο, παρέμενε κενό, αιωρούμενο στην αίθουσα μαρτυρώντας την αδυναμία επικοινωνίας. Όλα αυτά συνιστούσαν ένα «ακυβέρνητο καράβι», που τώρα φιλοδοξεί να κυβερνήσει την Ελλάδα.

Μόλις κατάφερα να συνέλθω από την εμπειρία του Δημάρχου, χτύπησε κατακούτελα το βίντεο του Στέφανου. «Είμαι ο Στέφανος. Σκέτο», είπε ο ίδιος. Τι εννοεί άραγε με το “σκέτο”; Σκέτο το όνομα; Αξιοσημείωτο είναι ότι και οι δύο πολιτικοί, Δούκας και Στέφανος, φαίνεται να καταλαμβάνουν θέσεις υψηλής πολιτικής ευθύνης χωρίς καν να είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό πριν από λίγους μήνες. Ωστόσο, τώρα μάχονται για προεδρία και όλοι τους αντιμετωπίζουν ως κανονικούς πολιτικούς.

Θα ήθελα να ακούσω κάποιον να τους λέει «Α πάντε από δω ρε. Α πάντε από δω». Ισως να φαντάζει ακραίο, αλλά νιώθω ότι αυτή η ανάγκη επανεξέτασης της πολιτικής σκηνής είναι επιτακτική. Όπως λέει και ο Σεφέρης σε κάποιο από τα σατιρικά του, «Μολονότι ορθόν θα ήτονα να ρωτήσετε και τον γείτονα». Χαιρετώ.

Πηγή: tanea.gr