Μεγάλωσα στην Καλλιθέα και από νωρίς ήρθα σε επαφή με τον κινηματογράφο. Η εποχή εκείνη ήταν εκπληκτική, καθώς η Καλλιθέα ήταν γεμάτη κινηματογραφικές αίθουσες, ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1980. Κανείς από τη γενιά μου δεν ξεχνά αίθουσες όπως το Ετουάλ, το Καλλιθέα, το Τροπικάλ, το Παλλάδιο, τη Μαργαρίτα και τις Νεράιδες 1 και 2. Δυστυχώς, σήμερα δεν απομένει τίποτα από αυτές, εκτός από το θερινό σινεμά Φλερύ.
Ο χώρος του Καλυψώ, κοντά στο σπίτι μου, παραμένει αναλλοίωτος, όμως ασυντήρητος και εγκαταλειμμένος, με παλιές φωτογραφίες να θυμίζουν μια ένδοξη εποχή του κινηματογράφου, που φαίνεται να έχει πια ξεχαστεί. Το κλείσιμο της τελευταίας χειμερινής αίθουσας, του σινεμά Αλεξάνδρα, το περασμένο Απρίλιο, συγκέντρωσε διαμαρτυρίες από κατοίκους της περιοχής.
Αυτή η κατάσταση οδήγησε ορισμένους Καλλιθεώτες να αναλάβουν δράση. Άτομα με διαφορετικά υπόβαθρα, όπως ο δημοσιογράφος Σπύρος Κερκύρας, η Βαγγελιώ Μπεμπή από τις Κινηματογραφικές Λέσχες, ο συγγραφέας Βαγγέλης Μπέκας και η ιστορικός του Κινηματογράφου Αφροδίτη Νικολαΐδου, συναντήθηκαν και συζήτησαν προτάσεις. Έτσι, προτάθηκε στον Δήμο Καλλιθέας η διοργάνωση προβολών ταινιών που δημιουργήθηκαν από καλλιθεάτες σκηνοθέτες.
Πράγματι, το καλοκαίρι που πέρασε πραγματοποιήθηκαν προβολές των ταινιών “Εξέλιξη” του Περικλή Χούρσογλου και “Τετάρτη 4.45” του Αλέξη Αλεξίου στο Σινέ Θερινόν. Οι σκηνοθέτες ήταν παρόντες και τιμήθηκαν από τον Δήμο, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα αναγέννησης του κινηματογραφικού πνεύματος.
Αυτή η επιτυχία οδήγησε στη δημιουργία του συλλόγου «Λέσχη Κινηματογράφου και Πολιτισμού Καλλιθέας». Οι συμμετοχές στον σύλλογο περιλαμβάνουν μια ποικιλία επαγγελματιών από τον χώρο του πολιτισμού. Ο επόμενος στόχος είναι η παρουσίαση του βιβλίου της Ελισάβετ Χρονοπούλου, που αφορά τον Γιώργο Αρβανίτη, με την εκδήλωση να προγραμματίζεται για τις 10 Νοεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας.
Μέσα από αυτές τις πρωτοβουλίες, δίνεται μια νέα ζωή σε έναν τομέα που φαινόταν να χάνεται. Είναι σημαντικό να αναρωτιόμαστε: αξίζει περισσότερο να καθόμαστε να θρηνούμε για τις χαμένες εποχές ή να συμμετέχουμε ενεργά στην αναβίωση του πολιτισμού που όλοι αγαπάμε;
Πηγή: tanea.gr
